لکنت زبان در کودکان یک مشکل گفتاری است که صحبت کردن روان را برای کودک سخت می کند. این مشکل اغلب از سنین ۲ تا ۴ سالگی شروع می شود و ممکن است تا دوره دبستان ادامه پیدا کند همچنین می تواند به یک مشکل دائمی تبدیل شده و تا بزرگسالی ادامه یابد. این اختلال گفتاری با تکرار صداها، هجاها یا کلمات مشخص می شود.
علائم لکنت زبان می تواند به طور قابل توجهی در طول روز متفاوت باشد . به عنوان مثال ، صحبت کردن کودک در جمع یا با تلفن ممکن است لکنت را شدیدتر کند در حالی که کتاب خواندن یا صحبت کردن با افراد خانواده ممکن است لکنت را به طور موقت کاهش دهد.
علت لکنت زبان در کودکان چیست؟
علت ایجاد این اختلال هنوز ناشناخته است اما ممکن است به این دلیل باشد که در پیامی که مغز کودک هنگام صحبت کردن به ماهیچه های دهان می فرستد خطا و تاخیری وجود داشته باشد که این خطا یا تأخیر باعث می شود کودک هنگام صحبت کردن ماهیچه های دهان خود را به سختی هماهنگ کند در نتیجه منجر به لکنت می شود.
همچنین لکنت زبان ممکن است ارثی باشد به این معنی که ممکن است لکنت شامل ژن هایی باشد که از یک یا هر دو والدین به کودکان منتقل می شود. یعنی اگر سایر افراد خانواده لکنت داشته باشند احتمال لکنت در کودک بیشتر می شود . لکنت ناشی از استرس یا اضطراب نیست اما می تواند باعث استرس به ویژه در نوجوانان شود.
میزان لکنت در کودکان چقدر است؟
میزان و تعداد دفعات لکنت در کودکان بسیار متفاوت است . برخی از کودکان فقط گاهی در طول روز لکنت دارند در حالی که سایر کودکان تقریباً با هر کلمه ای که می گویند دچار لکنت می شوند.
لکنت می تواند در روزها ، هفته ها یا ماه های مختلف سال تغبیر زیادی کند . گاهی اوقات لکنت در کودک برای روزها ، هفته ها یا ماه ها به طور کامل متوقف شده و سپس دوباره شروع به لکنت می کند.
بسیاری از والدینی که کودکشان دچار لکنت است عقیده دارند که موقعیت خاص می تواند لکنت کودکشان را بهتر یا بدتر کند . به عنوان مثال ، اگر کودک هیجان زده، خسته یا عصبانی باشد ممکن است لکنت بیشتری داشته باشد.
اثرات لکنت زبان شامل چیست؟
در صورتی که کودک شما لکنت زبان دارد ممکن است به دلیل واکنش سایر کودکان به نحوه صحبت کردنش او را ناامید یا خجالت زده کند. او حتی ممکن است از صحبت کردن اجتناب نموده و آن چه را که می خواهد بگوید تغییر دهد.
اما لکنت رشد کودکان پیش از دبستان تحت تاثیر قرار نمی دهد . کودکان قبل از سنین مدرسه می توانند مهارت های اجتماعی مشابه با کودکانی که لکنت دار نیستند داشته باشند . آنها در مقایسه با کودکان هم سن و سال خود خجالتی یا گوشه گیر نیز نمی باشند .اما اگر لکنت تا مقطع ابتدایی ادامه پیدا کند می تواند مشکل ساز شود. کودکان دبستانی که لکنت زبان دارند کمتر رهبری گروه های مختلف را بر عهده گرفته و ممکن است تمایلی به شرکت در بحث های کلاسی نداشته باشند و همچنین در مقایسه با کودکانی که لکنت ندارند بیشتر مورد آزار و اذیت قرار می گیرند.
نوجوانانی که لکنت دارند ممکن است به دلیل لکنت دچار اضطراب شوند آنها ممکن است عزت نفس پایینی داشته و برخی از موقعیتها مانند صحبت کردن در جمع یا شروع یک رابطه صمیمی را چالش برانگیز بدانند.
اگر کودکتان دچار لکنت زبان است چه کاری برای درمان او باید انجام دهید؟
اگر متوجه شدید که فرزندتان لکنت دارد خیلی سریع با یک متخصص مشورت نموده و از او کمک بگیرید . گفتار درمان ها لکنت کودک را ارزیابی و بررسی می کنند و به شما کمک می کنند تا لکنت کودکتان را برطرف نموده و یا منتظر بمانید و مرتباً کودکتان را چک کنید تا پس از طی شدن روند درمان لکنت برطرف شود.
اگرچه در حال حاضر هیچ درمان قاطعی برای لکنت زبان وجود ندارد اما درمان های مختلفی وجود دارد که ماهیت آن بر اساس سن فرد، اهداف ارتباطی و سایر عوامل متفاوت خواهد بود.
فراهم کردن محیطی شاد و آرام در خانه همچنین می تواند فرصت هایی را برای صحبت کردن به کودک بدهد . با اختصاص دادن زمانی برای صحبت با کودک مخصوصا زمانی که کودک هیجان زده بوده و حرفهای زیادی برای گفتن دارد آرامش را برای گفتن این حرف ها به او منتقل کنید.
هنگامی که کودک صحبت می کند با دقت به حرفهای او گوش داده و به جای پاسخ دادن به نحوه بیان آن یا قطع صحبت کودک روی محتوای پیام تمرکز کنید.
فراموش نکنید که بسیاری از درمان های کنونی برای نوجوانان و بزرگسالانی که لکنت دارد مانند آهسته صحبت کردن ، تنظیم تنفس یا پیشرفت تدریجی از پاسخ های تک هجا و کلمات طولانی و جملات پیچیده تر به کمک به آنها در یادگیری راههایی برای به حداقل رساندن لکنت در حین صحبت تمرکز می کنند.
بسیاری از این درمان ها همچنین به رفع اضطرابی که ممکن است در موقعیت های گفتاری خاص ایجاد شود کمک می کند.
سازمان غذا و داروی آمریکا هیچ دارویی را برای لکنت زبان تایید نکرده است. با این حال برخی از داروهایی که برای درمان سایر مشکلات سلامتی مانند صرع، اضطراب یا افسردگی تایید شده اند ممکن است برای درمان لکنت زبان استفاده شوند.